Booooozaaaaaaa!

Saat gece yarısına yaklaştı.

Az önce mutfağımızın tezgahında kocamaaaan bir boza güğümü vardı.

Sevgilim, kapıdaki bozacıya bir bardak su ikram edip sohbet ederlerken, ben de tezgahın üzerindeki güğümün dibinde kalan bozayı kepçeyle almaya çalışıyordum.

Kepçe kısa kalınca da  siz halletseniz daha iyi diye tekrar bozacıya uzattım, çiçekli böcekli, kelebekli kuşlu boza güğümünü.

Sanırım Aydınlıydı beyefendi.

Kocaman bir 09 yazısı vardı güğümün üzerinde.

Bozacı, güğümü iyice kavanoza silkeleyip yarım litre kadar boza çıkartmayı başardı.

Ben bir yandan güğüme bakıyor, içimden de gülüyordum.

Aklımda da bu yazı belirliyordu.

Çocukluğumda Yeşil ve Elmasbahçeler’den geçen bozacıları hep gülümseyerek hatırlıyorum.

Eve çok almazdık belki ama sokak satıcıları bana çok samimi gelir.

Mahalle kültürünün bir parçasıdır onlar.

Sütçüyü, simitçiyi, patates soğancıyı, leğenciyi, kalaycıyı bir de bozacıyı gördüm.

Yoğurtçuyu, ciğerciyi hatıralardan okuyor ya da dinliyorum.

İstanbul’da duyduğum “Boooozaaaaa” sesi beni o yüzden heyecanlandırdı.

Gökdelenlerin, yüksek binaların ortasında bir anlığına da olsa mahalle sıcaklığını hissettirdi.

Anneannem ve annem evde boza yaparlardı, bulgurdan.

Evde yapılanın tadı gerçekten çok hoş oluyordu.

Bir de anneannemin bir “sarı tenceresi” vardı boza yaptığı.

Bir akşam, Ömür Boza’ya giderken sarı tencereyle gideceğim diye yalandan tutturmuştum :)

Teyzem, kardeşim ve ben Gazcılar’daki Ömür Boza’ya gidip bozalarımızı almış, leblebi ve tarçını da ekleyip, dedemin hoş sohbetiyle keyifli bir kış akşamı geçirmiştik.

Biz kapımıza gelen bozayı gerçekten beğendik.

Litresi yüz liradan satılıyormuş.

Öyle ki sonuna yetiştiğimiz için iki tam dolu olmayan bardağa elli lira ödedik.

Bozacımız, ben geldikçe size uğrarım da dedi… :)

Ailemizin bozacısı oldu böylece :)

Mahalle kültürü ve samimiyetinden kıyıda, köşede kalan ufak detaylar insanın içini ısıtıyor.

Mudanya’da Paskalya zamanı kapımıza Paskalya çöreği asardı komşumuz.

Misler gibi Trilye zeytinyağıyla yapılmış…

Onun tadını da unutamam.

Eh ne diyelim, içimizi ısıtan küçük sevinçlerimiz bol olsun…

Yolunuz buralara düşerse bozalar bizden :)