Güzel olacak güzel...

Ölümün olduğu yerde, geri kalan her şey önemini yitiriyor elbette.
Evrenin döngüselliği, tarihin tekerrürleri... Aslında müziğin ritmi gibi, her şey büyük yaşam pastasının tarifinde var.
Kişisel özelliklerinizden birini bile sizden alsalar, siz artık siz olmazsınız.
Her lezzetli pastada bir miktar bulunmak zorunda olan tuz misali, hayatın zor günlerini de tariften eksiltmek olası değil.
Ama geçecek...
Zor günler geçecek, sonra gelen iyi günler de zamanı geldiğinde gidecek.
Sonra yine bir yerden vurur bizi hayat, iyisinden fenasından...
Hamuru böyle!
Yoksa kıvam tutmaz ki... Cıvık olur, yenmez...
Bir sarmal gibi birbirine sarılıp, tek vücut devam ediyor hayatın siyahıyla, beyazı. Biz fazla takılı kalıyoruz, rengini beğenmiyoruz önümüze açılan perdenin.
Bu söylediğime güvenin lütfen,
İyi şeyler de oluyor hayatta...
Belki şu an, bir dağ başında, bir ardıç kuşunun yediği ardıç tohumları sayesinde, bir ardıç ağacının üreme süreci başlıyor.
Ardıç ağaçları, ardıç kuşları sayesinde var olurlar!
Anadolu'nun şifa kaynağı, kadim ardıç ağaçlarının kahramanlarıdır onlar...
Belki tam da şu an bir karatavuk ve onun sindirim sistemi sayesinde,
bir zeytin çekirdeği daha çimlenmek üzere toprakla buluşuyordur.
Karatavuklar da zeytin ağaçlarının kahramanlarıdır doğada.
Ağaçlar varsa kuşlar var, kuşlar varsa ağaçlar.
Hayatın içinden küçük detaylarda büyük umutlar var.
Her sabah ve akşam selamlaşırken, bakışlarında umudu gördüğüm Dursun Hanım var mesela.
Onu hemen hemen her gördüğümde kitap okuyor... Hatta bazen okumasını bölmemek için selam vermeden geçiyorum yanından...
Dursun Hanım'ın kitap aşkı var...
Güzel olacak, güzel.
Ardıç kuşları usul usul ardıç ağacı dikerken... Karatavuklar zeytin çimlerken... Hayatımıza sessizce umut tohumları ekenler var...
Güzel olacak güzel...