Futbolun unutulmazları

Bursaspor'un dün akşam Ankara'da Gençlerbirliği karşısındaki o silik ve ruhsuz futbolunu gördükten sonra bir kez daha kahroldum.

Hani atalarımızın 'At sahibine göre kişner' dediği gibi.

Bursasporlu futbolcular sahada ürkerek futbol oynuyor. Acaba bu maç sonunda ekibin lideri Emin Adanur hangimizi Vakıfköy'a gönderir diye ürkeklik içerisindeler.

Hele parasını istediği diye Vakıfköy'e gönderilen İsmail Çokçalış'ı bizlerden daha çok takım arkadaşlarının aklından çıkmıyordur Herhalde.

17 yeni transferler olunca, geçen sezonun yıldızları bir anda kendilerini ya kadronun dışında, ya kiralık, ya kadro dışı, ya da sözleşmeleri iptal edilerek gönderildi.

Huzursuzluğun böylece tavan yaptığı bir kulüpte futbol takımının başarılı olabilmesi imkansız. Zaten sonuçlarda bunu göstermiyor mu?

Zaten de olmuyor.

Gençlerimize bakın. Ankara'da gidip Gençlerbirliği'ne tam 3 gol birden atıyor.

Çünkü onların başındaki yönetici, başarısız olursanız kulüpten gidersiniz diye tehditkar imalarda bulunmuyor. Onları sürekli motive ederek yüreklendiriyor.

Gençlerimiz de kendilerini olan bu güveni hissettikleri sürece futbol oynuyorlar. Sonuçta da üst üste dördüncü maçlarını da kazandılar. VE sıralamadaki yükselişlerini sürdürdüler.

Helal olsun Vakıfköy'e ve helal olsun Bursa'nın genç oyuncularına inanıp güvenenlere.

Birde pandemi nedeniyle 2 yıl aradan sonra toplanan Bursaspor'un ve Bursa futbolunun unutulmaz isimlerinin bir arada bulunduran önderliğini Bursaspor'da ve amatör kümelerde top koşturan Mehmet Ceylan'ın yaptığı ESKİMEYEN KRAMPONLARIN buluşmasına gittim.

Gerçekten beni yıllar öncesine alıp götürdüler.

Davet yapılmadan sadece yemeğimiz var denilerek yapılan duyuru sonrasında 100'ün üzerinde eskimeyen kramponun buluşması vardı.

Beni en çok sevindiren ise Bursaspor'un kuruluşunda İstanbul ve İzmir'den Bursa'ya gelen ve Müfit Gürsu (Baba), Vahit Doğan, Haluk Erdem, Avukat İbrahim Akan, kaptan Beyhan Çalışkan, Orhan Kırıkçılar. Uzun yıllar hem Oyak Renault'da hem de Bursaspor'da yöneticilik yapan bir dönemin unutulmaz futbolcusu Alpay Şar. Ve daha niceleri oradaydı.

Merinos'un tozunu, çamurunu yutan, Veledrom'un ayazında oynayan ve yıllardır tükenmeyen dostluklar, anılar bir kez daha tekrarlandı Sanayi Bölgesi içerisindeki Site Lokantası'nda.

Yemek öncesi özel bir köşe yapılmıştı. Son dönemlerde aramızdan ayrılan Mesut Şen, Ersel Altıparmak, Ertan Kumanova ve pandemi nedeniyle yitirilen ve herkese hizmet veren Harun Sansa için. Gelenler eski dostlarını anmadan geçemedi.

Hele hele Baba Müfit, Haluk Erdem ve Vahit Doğan'ın futbolcular dönemlerindeki anılarını dinlerken hem güldük, hem de dünkü futbol ile bugünkü futbolun arasındaki uçurumu bir daha yaşamış oldum.

Tekmeye kafa uzatan bir futbolcu grubundan, çıt kırıldım olan futbolcu grubu.

Gelin sizler şimdi karar verin, Hangilerinin futbolu güzeldi diye.

Yeni nesil onları pek tanımaz.

Hepsi şimdiki futbolcuları söyler.

Ama o zaman ki futbol gerçekten tam bir amatörlüktü.