Bulmak istediğin gibi bırak!

Her bireyin kendine, ailesine, dostlarına, çevresine, topluma karşı görevleri vardır. Bu görevleri yerine getirirken birinden birini eksik yaptığımızda bütünlüğü oluşturamadığımızın farkında mıyız?

Çevre düzenine ne kadar adapte olabiliyoruz topluma karşı saygımızı ne kadar koruyabiliyoruz?

Yemekten önce ve sonra elleri yıkayan oturup kalktığı yeri neden temiz tutmaz?

Kendi evimize ayakkabıyla girmiyoruz, yemek yediğimiz sofrayı öylece bırakamıyoruz, yattığımız yatağa günlük kıyafetimizle giremediğimiz gibi yiyecekle girmemizin sakıncalı olduğunun bilincindeyiz.

Ev dağınık olsa obsesif kompulsif hastalığına yakın bir seyirme tutuyor!

Atalar hiç boş konuşmamış!

Öyle ya "Aslan yattığı yerden belli oluyor."

Dışarı çıkarken üstümüze başımıza çeki düzen verip, saçımızı tarayıp, ayakkabımızı silip boyayıp, kokular sürüp çıkarken; çevre bizi güzel bakımlı görsün derken; aynı duyarlılığı çevremize gösteremediğimiz aşikar.

Kendine yapılmasını istemediğin bir şeyi başkasına yapma mantığından yola çıkarak, bulmak istediğin ev, yer, mekan, iş yeri, toplumu ilgilendiren ve aynı kullanım alanını düzenli, tertipli, temiz görmek istiyorsak önce kendimizden başlamalıyız. Her vatandaş gibi toplu taşıma araçlarını sık kullandığım için farklı sorunlarla karşılaşıyorum. Bunlardan bir tanesi de metro ve otobüslerde ki temizlik anlayışı.

Bindiğim halk otobüsündeki koltukların rezaleti beni oldukça rahatsız etti.

Koltuklar kir pas içinde otursan ayrı bir sıkıntı, oturmasan bütün yolu ayakta gideceksin. Sabahtan akşama kadar bir otobüs yüzlerce insan taşıyor...

Türlü ve çeşit çeşit insanın kullanımında ki araç ne denli temiz tutulabilir orası da ayrı bir soru! Titizliğe önem vereni de var temizlikten habersiz olanı da. Hijyenle boğuştuğumuz bu zor süreçte daha dikkatli ve duyarlı olmamız gerekirken "bu ne perhiz bu ne lahana turşusu" diyorum.

Covid-19'un insanlığı ne hale getirdiği malum! Herkesin dokunduğu yerlerden gelip geçtiğimizi düşünerek günde kaç kez ellerimizi dezenfekte ettiğimizi görüyorum.

Islak mendili ayrı, kolonyası ayrı...

Peki! gördüğüm manzara karşısında ne yapılmalı? O koltuklar bu denli pisken görmezden gelip temiz pak diye oturabilir gönül rahatlığı ile varmak istediğiniz yere gidebilir misiniz?

Gidemem diyorsanız önce ben temiz bırakmalıyım bırakmayanları da uyarmalıyım diyebilir misiniz?

Tüm günün tozu kiri sinmiş aracın içine birde kendi kırıntılarınızı, çöpünüzü bırakmayın. Kirletmemek temizlemekten daha ucuz çünkü... Oturduğu bankın etrafına çitlediği çekirdeğin kabuğunu yediği cipsin ambalajını bırakan, piknik alanında zevk-i safa yapıp yediği artıkları, toprağın bile kabul etmediği naylon poşetleri pet şişeleri hediye olarak bırakan duyarsızlardan çevre düzeni beklemek hayal kırıklığından başka bir şey değil.

Bu durumda çevre düzenlemesini yapan, görüntü kirliliğine müdahale eden, otoriteyi sağlayan yetkililere sesleniyorum...

Toplu taşıma araçlarında ki kirlilik beni rahatsız ettiyse bir çoğunun da içine sinmediğini düşünüyorum.

Belediyeler temizlik şirketlerine daha fazla görev vermeli...

Yolcu taşıma mesaisi bittikten sonra otobüs ve metrolar düzenli olarak silinmeli, koltuklar hafta da bir kez muhakkak yıkanmalı.

Otobüs içinde ki dokunulan elimizin değdiği her yer günlük dezenfekte edilmeli. Başkasının pisliğini temizlemek sevimsiz ve ağır gelse de sorumlulukta sevimsizliğe yer yoktur!

Çevre temizliği toplumsal bir görev aynı zamanda halkı zenginleştiren bir ödevdir. "Birlikten kuvvet, kuvvetten dirlik doğar." Herkes evinin önünü süpürse sadece bütün bir şehir temiz olmaz, kalp temizlenir nezaket olur, ruh temizlenir asalet olur, yaşadığımız yer temizlenir huzur olur, doğa temizlenir dünya ak pak olur.

Temiz oldukça bütün pisliklerden arınacak insanlık. Dünyaya bakan ve bakacak olan pencere bizleriz. Etrafımıza saçıp bulaştırabileceğimiz herhangi bir ders değil, örnek bir yaşamdır. Su ve sabunun temizleyemediği sadece hatalı davranıştır.

Görünmeyen düşman tehlikelidir.

Mikroba dikkat edin!

Sağlıkla ve hijyenle kalın...