Yeni yıl mı dediniz?

Gün batar usul usul, kararır gece ve ardından yeniden doğar güneş.

Günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovalar...
Yelkovan akrebe meydan okurken, zaman bizden alacağını hızla alır, yapamayacağımız şeyleri dirhem dirhem verir.

Zaman zaman yorulur yılgınlığa uğrarız.

Neylersin umut dünyası; bütün sıkıntıları bir kenara koyup gücümüzü zamana karşı zorlarız.
Hep daha ileri yeniliklerle, umutla yarınlardan beklentimiz değil mi insanlığı ayakta tutan...
İnsanların umudu hep gelecektedir, geleceği ise aydınlatacak insandır.

Her başlangıç; bahar misali yeniden yeşeren umutların çoğalması demek değil midir?
Her yeni güne umutla uyanırken, yeni yıl sevinci beklentilerimizin hep daha güzelliklere kapılar açmasından...

Geleceğe olan heyecanımız, bembeyaz akça pakça sayfalar açmayı istediğimizden...

Ağaçların gelin gibi beyaza bürünmesi, caddelerin ışıklı süsleri, lapa lapa yağan kar bizi umduklarımızın karşılaması olsa gerek.

Herkesin farklı, ayrı ümididir yeni yıl.

Kimine göre sağlık, kimine göre huzur, kimine göre aşk.

Birçoğumuzun paraya olan ihtiyacından milli piyangonun kuş misali gelip omzumuza konacağına, yüzümüzü güldüreceğine inanmaktır.

Milyarda bir çıkma ihtimali olan piyango çekilişlerine para yatıranların da hevesi kursağında kalır sonunda...

Beklentiler yüzümüzü güldürmeye yetse de hayal kırıklığı ile sonuçlanan yıl umutlarımızı söndürmesin.

Gürültülü, olaylı bir sene oldu 2020...

Bizi yoran, bizi zorlayan, bizi bıktıran bitsin ve bir daha hiç gelmesin dediğimiz türden.

Sağlık, huzur, aşk, başarı, para gibi farklı dilekte bulunanların, tam bir fiyasko yıldı dediklerini duyar gibiyim...

Depremin, selin, krizlerin, coronavirüsün, kum fırtınasının, çekirge istilasının insanlığın üzerine karabulut gibi çöktüğü tepemize bir tek taş yağmadı dediğimiz yıldan kurtulmayı bekliyoruz.
Mevsimlerin dahi normale dönmesini beklerken; bulutun sevinçli yağdırmasını güneşin gölgeli tarafını baharı çiçekli böcekli, kışı kardan adamlı, buz sarkmış çatıları kayıp düşebileceğimiz yolları doğayı doğal yaşamayı özlemişken; normal hayata nasıl döneceğiz, maddi manevi kayıplarımızı nasıl geri kazanacağız, bu travmaları nasıl atlatacağız kaygısı da kulaklarımda uğulduyor?

Bundan sonraki yaşantımıza teknolojinin sırları ile mi, dijital bir düzenle mi, robot arkadaşlarımızla mı, çiplenerek mi, aşılara bağımlı kalarak mı yoksa insanlığı yönlendirenlerin köleleştirdiği baz istasyonlarının hatları arasında kablo görevi yaparak mı devam edeceğiz?

Zaman acı ama tüm gerçekliği ile yaşayarak öğretecektir insanlığa!

Bizi aşırı sabırlı olmaya sevk eden, her şeyin kolaylıkla akıp gitmesini dilediğimiz zamanda; bol bol kolonya dökündük, dezenfektanla dolaştık, sık sık ellerimizi yıkamayı öğrendik, maskeler ardından mesafe nasıl konulur, sevdiklerimizden nasıl ayrı kalınırı, uzaktan nasıl bakılırı yaşadık.

Endişelendik, panikledik, aksiyonlu bir hayatın içinde bulduk kendimizi, yarınlara korku ile bakmaya devam ediyoruz.

Yaşananlar film olsa abartılı bulurduk ama film değildi yaşadıklarımız, gerçeğin yüze gerilimli bir şekilde vurmasıydı.

Kimisi sevdiklerini kaybetti, kimisi işini-aşını, kimisi ümidini, kimisi inancını, kimileri de makarna ile luppo arasında kararsız kaldı.

"Her şey bitti" dediğimiz anda yeniliklerle eskisinden daha güçlü kuvvetli dimdik durabileceğimiz bir yıl olsun 2021...

Kendi adıma yeni yıldan dileğim; hiç kimsenin burnunun dahi kanamadığı, insanlığın bozulmadığı; savaşların, doğal afetlerin, salgının, hastalıkların, açlığın, krizlerin olmadığı, ahlâk değerlerinin kaybolmadığı bir dünyada bütün insanlığın birbirine güvenle tebessümle yaklaştığı yılların yaşanabilmesidir.

Hayat herkese aynı tepsiden eşit şekilde bal şeker sunsun.

Kim, neyi, ne kadar yüreğinde taşıyorsa o gerçekleşsin.

Düşünceleriniz hayalleriniz geçip giden yıllar ile avunmasın, gelecek yarınlarla anlam kazansın.

Mavilerle uçsuz bucaksız sevgiyle, gönül rahatlığıyla başımızı yastığa koyabileceğimiz musmutlu seneler... O mutluluğun da tüm dünyaya bulaşmasını diliyorum.

Gülümseyerek kalın, nice yıllar...