Yancı!

Harçlık! 

Ne güzel kelimeydi! 

Hele cebimize çaktırmadan konmaya çalışıldığında! 

En özel ve güzel anlardandı!

Bazen Baba’nın maaşından, bazen de Annenin yedek akçesinden gelenlerin tadına doyum olmazdı.

Bayram gezmelerinde ise eli açık olanlar baş tacımız olmuştu her daim.

Okul günleri değerlerinin odak noktası;

Kafası çalışan ya da çalışkan…

İyi top oynayan…

Derslere yardım konusunda gayret gösteren arkadaşlarla,

Not konusunda cömert davranan öğretmenlerdi.

Hele Basri gibi; bir yandan sürekli bizimle birlikte olmayı ihmal etmeyen, öte yandan hem okulu birincilikle bitirip diğer yandan Üniversite sınavında da tam 657 puanı cebine koyan bir arkadaşımızın varlığıydı!

Askerlik başlı başına bir alemdi tabi…

İçine bodoslama daldığımız, ilk anda sersemleyip,‘ benim ne işim var burada’ diye düşünürken, karşımıza çıkan ve bizi bu kaostan çıkaran yeri doldurulamaz tertiplerimizin varlığı yadsınamazdı!

Yaş kemale ermeye başladığında;  girdiğimiz farklı ortamlarda ve gruplarda  birbirlerini andıran karakterler dikkatimizi çekmeye başladı.

Bu ortamların en önemlileri, kuşkusuz kahveler ya da diğer deyimle kıraathanelerdi.

Her Kahve’nin belirli sayıda kendi müdavimleri vardı.

Bunların dışındakiler gelip geçici kişilerdi.

Herkes birbirini iyi tanır.

Fiziksel özelliklere ve davranışlara göre lakaplar ortamın olmazsa olmazıydı.

Belirli bir grup oyunla vakit geçirirken, bazıları masaların “yancı” görevini üstlenirler!

Yancılar; yer, içer, kime yakınsa onun söylediklerini onaylar.

Oyuncu açısından işler ters gittiğinde ise, “sen git bir hava al bakalım” denilerek genellikle şans değişsin diye postalanırdı. 

Yaşadığımız son 20 yıllık sürecin en kebap kişileri ise iktidarın yancılığını yapan; troller, iş insanları, partiye yakın duranlar, ballı bademler ve kerameti kendinden menkul şarkıcı, sinemacı tayfası olmuştur.

Televizyonlarda izlediğimiz diziler, şov programları, belediyelerin düzenlediği konserlerin ve etkinliklerin hepsinde bunlar vardır.

Öylesine etkilidirler ki; bir de bunların yancıları türemiştir!

En net örneği de, İbrahim Tatlıses’in şov programında görülenlerdir.

Ama onu kendi yayınında malamat eden Yıldız Tilbe tarihe geçmiştir.

Güce tapan Yancı’nın yanından uzaklaşmayanlar her daim kısmetini yakalarken,  uzaklaşanların sonu da hüsran olmuştur sanki!

Yine de yancılık insan fıtratına yakışan bir seçim değildir!