EY FAKİR!

Fakirliğine sığınmış oturup ağlaşıp duruyorsun.

Emekli maaşını veya asgari ücreti beğenmiyorsun öyle mi?

Şükret haline, gör bak neler çekiyoruz, üç günlük dünyada...

Utan be utan.

Senin yüzünden, ben gidip evdeki herkesin arabasını yılda iki defa değiştiriyorum.

Neden?

Otomotiv ayakta kalsın, çökmesin...

Mecbur muyum ben, her arabaya Yüzbinlerce Avro ödemeye?

Sen de al!

Mecbur muyum, her yıl rezidans, villa, yazlık diye diye dört dönmeye.

Sen de al!

Al ki, ekonomi canlansın, yürüsün.

Ülkeyi düşünmüyorsun, neler çekiyoruz varlıktan.

Allah seni inandırsın, kursağımdan iki yıldır ev yemeği geçmedi.

Boğaz ve lüks Restoran Aşçılarına sarılıp "anne" diyesim var.

Gündüz kebap, gece kebap, vallahi gut oldum.

Neden?

Çünkü sen, hiç birine gitmiyorsun. Bunu bile bana yaptırıyorsun.

Sen mis gibi tarhanaya kaşık sallarken, ben zavallı zengin, adını söyleyemediğim yemekleri yemeye çalışırlen, neler çekiyorum.

Daha geçen ay, siyah havyar yüzünden bir cırcır oldum ki, bir hafta boyunca o 700 Dolarlık pantolonlarımı nasıl çöpe attım, nasıl ağrılar çektim anlatamam.

Neden?

Çünkü sen yemedin. Hepsini ben yemek zorunda kaldım. Bir siyah havyarı bile yemiyorsun...

Aldığım arabaların camlarını, sırf seninle göz göze gelmemek için, siyah film kaplatıyorum.

Diğer zenginlerle birbirimizi görüp, selamlaşamıyoruz.

Nasıl acınası bir hal, bilemezsin.

Barlarda, kulüplerde içtiğimiz iki duble içki yüzünden, çektiklerimizi bir biz biliriz.

"Partililer görmesin" diye, gizli gizli yaşadın mı sen?

Bilmezsin neler çektiğimizi.

Sen gitmiyorsun diye iflas mı etsin adam?

Perişanız.

Sen ne yapıyorsun bu arada?

Oturup bizi çekiştiriyorsun.

Utan be utan.

Maaşın belli, yerin yurdun belli.

Bak şu garip zengin abine.

Dolarımı Avromu elin yabancı bankalarına saklamışım, arada gidip sevip geliyorum, cennet vatanıma getiremiyorum bile.

Sana bu yazıyı Dubai' den yazıyorum. Karım Paris, Oğlum Newyork, Kızım Haiti'de...

Lüks villamız boynu bükük, ailem paramparça...

Bak gör halimi, perperişanım.