Yıkıldık!

Üzgünüz, yorgunuz, vicdanımız, aklımız yaralı.
Kolay değil,bütün hepimiz o depremle yıkıldık, o enkazın altından pek azımız sağ kurtulduk...
1999 Depreminden sonra "hiç bir şey eskisi gibi olmayacak" diyorlardı...
Doğru söylemişler, her şey eskisinden kötü...
"Ders almamışız" diyorlar, sistem tersine işlemiş.
"Ne bulursan kap götür" anlayışı hakimiyet kurmuş.
Düzelir mi?
İki, üç nesil değişmesi gerek.
İtalya örneği var ama, adaleti sağlayacak bir Del Pietro yok!
Gördüğüm kadarıyla bir arayışımızda yok.
Resmi rakamlarda ölü sayısı 40 Bine yaklaştı. Ekranlarımızın başında öldük öldük, dirilemedik.
Enkaz altında can çekişenlerin seslerini, birbirlerini suçlayanların sesleri bastırdı.
Hüznü, acıyı bile kin ve nefretle birlikte yaşattılar.
Hiç bir dünyalının tanık olmadığı büyük feleketti bu.
Kolon, kiriş, demir, çimento kavgasına döndü.
Şimdi müteahhit avındayız.
Hava, kara, deniz yolları tutuldu. İçeri tıkınca, sorun bitecek sanki.
Ya o müteahhite yol veren kamu gücü, görmeyen denetçiler?
Yapı denetçileri?
Belediye ve Çevre Şehircilik yetkilileri?
Binayı yapan kalıpçı, betoncu, demirci, bütün bunlara fiziki kontrol yapan test firmaları, Yapı Denetimciler?
İçlerindeki tek masum "müteahhit" biliyor musunuz?
Elinde belgesi, başka hiç bir şeye gereksinimi yok...
Verdiği parayı ve kazanacağı parayı bilir...
Sonrası, iş verdiği taşeronların belirlediği finalini emlakçıların yaptığı bir sektör.
Enkaz altında kalan öğreniyor hayatın acı gerçeklerini...
Düzelir mi?
Zor!
İmkansız değil ama çok zor!
Çünkü sektör, yüksek kâr alışkanlığı kazanmış..
Ağır cezalar gelmedikçe çözüm imkansız...